herkesin evinde camasırlar bizim ki gibi garip yerlerde mi kurutuluyor. annem yaratıcı kadın bilirim. ama bazen onun yaratıcılıgı bizim yasam alanımızı kısıtlıyor. cok sükür her kadın gibi kendiside bir plastik camasırlıga sahip. ama ben nedense carsafları kapı üstünde kurutulmak üzere bırakılmısken görüyorum. bugün yine iste o günlerden biriydi. annem sehzadenin nevresim takımını yataga sermek yerine sıra sıra yaymıs kapılara. odadan cıkma cabam görülmeye degerdi hakkaten. elimde laptopum, telefonum, sarjlar, hırkam, dergiler... tam kapıyı actım hooopppp kafamdan dogru bisey örttü her tarafımı. o sırada kolum kapıya takıldı patttt hersey yere. hani böyle o an oracıkta oturup salya sümük aglamak istersiniz ya tam o durumdayım. kafamdan carsafı attım, sakince egildim yere. iphone alışık yerlere sagı solu dökülüyo zaten ama o 17" macbook pro yu yerde öylece görünce gözlerim dolmadı degil. yani insanın ici cız ediyor. annem zor kadın bugün birkez daha anladımda benim sakarlıgımda cabası!
